Op zondag 12 juni zijn we om 7 uur ‘s morgens vertrokken met onze vier meisjes naar het grootste evenement ooit namelijk het Europees kampioenschap Coursing te Vel’ké Pole in Slowakije. Het grootste want er kwamen deze editie in totaal 878 honden aan de start.
Op deze dag wilden we vooral zo ver mogelijk geraken in Duitsland omdat er toch in het weekend weinig vracht- en werkverkeer is. Met de nodige tussenstops voor ons en de honden zijn we rond 16 u aangekomen in autohof Alfeld (Duitsland) op ongeveer 90 km van de grens van Tsjëchie. We moesten namelijk ook rekening houden met ons Lushka die niet graag reist met de mobilhome.
Gelukkig moesten we daar niet tussen de vrachtwagens staan zodat we met zijn allen toch rustig konden slapen. Want je moet er rekening mee houden dat er op een maandagochtend veel vrachtwagens heel vroeg vertrekken. Maandagochtend rond acht uur s’morgens zijn we terug op weg. Deze keer was ons doel om camping Kovarna te Červená Řečice in Tsjechië te bereiken. Dit was ongeveer 415 km rijden. De baan en de ring rond Praag was in prima staat maar eens voorbij Praag richting Brno was de baan op verschillende stukken slecht. Soms had je het gevoel dat je op trein zat! En dit was zeker niet ideaal voor ons Lushka .
Uiteindelijk zijn we rond 13u aangekomen op camping Kovarna die uitgebaat word door onze noorderburen. We schrijven ons in en wat blijkt ? We zijn niet de enige Belgen op de camping. Bleken er nog BWCBW’ers te zijn. Marianne & Lut en Sien & Karel, Gino & Marleen waren er al enkele dagen. Normaal gezien zouden we de dag erna terug vertrekken, maar aangezien de rest pas donderdagochtend ging vertrekken, besloten we ook om te blijven. Hierdoor kregen we de kans om op groot scherm naar de Rode Duivels te kijken in de kantine van de camping dankzij Martin de uitbater. Met zijn allen gekleed in de Belgische kleuren en een goeie pint (trouwens het was heel lekker bier). En natuurlijk hebben we die dag ons Beau eens goed verwend want zij werd namelijk vier jaar.
Op woensdag zijn er nog verschillende Belgen gearriveerd alsook nog Zweden.
Donderdagochtend zijn we rond 7u vertrokken naar ons uiteindelijke bestemming Vel’ké Pole in Slowakije.Die dag hebben we tijdens de rit veel regengehad en de baan naar Brno was verschrikkelijk. We werden bijna uit elkaar geschud en je moest geen woord tegen elkaar zeggen vanwege het lawaai. Het was rond rond 13.30u toen we arriveerde op het terrein. Door de regen was het heel moeilijk om de mobilhome op zijn plaats te parkeren. Een paar keer zaten we gewoon vast dus eenmaal we op ons plekje stonden deden we niet moeilijk aangezien we niet echt vlak stonden. En één voor één arriveerden de deelnemers van alle landen met de nodige problemen om op het terrein te rijden. De tractor moest uiteindelijk ingeschakeld worden om iedereen op het terrein te krijgen.
Onze buren waren voornamelijk Nederlanders en Duitsers zoals thuis dus. Donderdagochtend mocht Stijn naar de spoed afdeling in Partizanske want hij had een allergische reactie op insectenbeten op zijn been. Hij had het gevoel dat hij terug gekeerd was in de tijd qua infrastuctuur en taalvaardig zijn ze ook niet in Slowakije. Engels spreken???? Op donderdagnamiddag ben ik de drie verschillende terreinen gaan verkennen. Dit waren nu eens coursing velden, het was er prachtig en zeker een uitdaging voor onze honden aangezien hier in België het terrein meestal vlak is. Gelukkig was het weer ook beter geworden en hebben we toch nog een ontspannen dagje gehad.
’s Avonds was er de openingsceremonie die eigenlijk door de verschillende deelnemers werd gestart door met hun vlag en honden in een kring te lopen. Dit gebeurde spontaan door de deelnemers zelf. Daarna kregen we de lokale muziek en dans te zien en de bijhorende toespraken.
Vrijdag was het zover. Voor ons was het voornamelijk de sprinter klasse van de whippets die we volgden. Zij liepen op veld A en Stijn deed de communicatie met de walkie talkie en de foto’s van die dag. Ik heb geprobeerd om tussendoor de Belgische en Nederlandse vrienden te filmen.
Na de middag kregen we de eerste resultaten van de eerste rit en wat bleek ? Dat Marianne (Boeyckens) met haar hond Lourdes op de derde plaats stond. Dus dat werd spannend. Na de middag bleef Stijn op veld A en fotografeerde hij de Pharao’s en de Galgo’s Espagnol. Ik besloot om bij onze meisjes te blijven. ’s Avonds kregen we de resultaten van de eerste dag. We waren vooral benieuwd naar het resultaat van Lourdes. En wat blijkt ? Lourdes had de tweede plaats bij de whippets sprinter teven. Bij deze nog eens hartelijk gefeliciteerd Marianne. (nvdr : Tevens ook van de thuisblijvers van harte gefeliciteerd, Marianne en Lourdes !)
Zaterdag had ik afgesproken om met andere Belgen om te gaan winkelen. De eerste supermarkt is op 20 km van het terrein en Stijn ging in de voormiddag veld B fotograferen.
In de namiddag was het onze beurt om naar de dierenartskeuring te gaan met Rabbit’s Cove Jadranka (Lily) en Hateya River Du Tepee d’Amour (Beau). Beiden werden heel grondig onderzocht en goedgekeurd voor de wedstrijd van zondag. We zijn op tijd gaan slapen want de wedstrijd startte om acht uur ’s morgens.
Eerste rit gebeurde op terrein A en ons Lily was als eerste aan de beurt samen met een Deense whippet. De afstand naar terrein A was ongeveer 10 minuutjes wandelen en dus waren de honden van de eerste keer ook opgewarmd om te starten. Aan het terrein zelf moesten we ook nog even wachten en uiteindelijk was het zover. Lily had mooi gelopen en de in de laatste bocht had ze een tuimeling gemaakt dus daardoor moest ze van nul beginnen en dat laatste stukje was bergop. Het was duidelijk dat ze die helling niet gewend is en ze was bekaf toen ze aan de finish aankwam.
Dan terug wandelen naar de mobilhome en ons Beau uit haar de bench halen. Zij liet het duidelijk merken dat ze jaloers was op ons Lily aangezien zij al gelopen had. Maar ze zag dat ik haar rendekje pakte en ze was dolblij. En zoals we gewoon zijn van ons Beau staat ze aan de paddock te janken en te jammeren. Ik kan jullie zeggen dat ik van alle kijklustigen de volle aandacht kreeg. Ons Beau moest samen lopen met Vita Nova van Scalindjo van Desiree Knoop. 1300km rijden om tegen een andere BWCBW er uit te komen hahaha ! Het was een prachtig ritje van beide honden maar uiteindelijk is het toch afwachten wat de jury zegt. Dus terug naar de mobilhome en dan samen met de andere honden een stukje gewandeld.
Ik zat te wachten totdat Stijn terug kwam van veld B toen ik terloops Paul Brackx hoorde zeggen dat “de hond van Stijn en Patricia op de eerste plaats stond”. Ik veerde meteen recht en vroeg hem of hij zeker was! Jaja zeker weten. Dus ik meteen weg om de uitslag te gaan bekijken en inderdaad Beau stond op de eerste plaats en ons Lily op de 60ste plaats. Ik heb daarna Stijn proberen te bereiken met de walkie talkie maar geen gehoor. Dan maar bellen naar zijn gsm (zeker vier keer)… geen gehoor.
Uiteindelijk belt hij zelf terug en ik vertelde hem het fantastische nieuws, dit hadden we nooit verwacht. Ons doel was om in de top twintig te staan maar dit was buiten alle verwachtingen. Dus super spannend voor de tweede rit op terrein B.
Voor de tweede rit waren ze beide bij de laatste groep dat mocht lopen. Terrein B is zeker 20 min wandelen en deze ligt in een dal. Aangezien ze beiden nogal kort achter elkaar moesten lopen nam ik ze beide mee naar het veld. En dan begon de pech, de machine die de draad oprolt met het lokhaas was kapot. Dus wachten op de tweede machine en wat blijkt ? Ook kapot. Derde machine geen touw en dan uiteindelijk de vierde machine die wel werkte. We waren er rond 15u en het was ongeveer 2,5u wachten op de machine die wel werkte. Dit was heel jammer maar zoiets kan helaas gebeuren en op dat moment zelf was ik er zeker niet gelukkig mee. En wie ons Beau kent weet dat dit enorm frustrerend is voor haar. Dus de schrik voor een slechte prestatie zat erin. Uiteindelijk is ze toch een beetje gekalmeerd ook omdat er geen motor draaide of quad aan het rondrijden was.
Toen ze ten lange laatste begonnen te starten was ons Beau ook weer opgefokt. Maar onze andere honden zaten al die tijd in de bench in de mobilhome. Gelukkig kwam onze renleider Willem (Vermaut) op het terrein en heeft hij ons geholpen. Zo kon Stijn naar de andere honden die al een tijdje zaten opgesloten. Toen hij terug kwam op het terrein met ons Tasha en Lushka was het de beurt aan Beau om te lopen samen met een Hongaarse hond. Het was een fenomenaal ritje, ze liepen beide mooi synchroon en kregen zelfs nadien een applaus van de omstaanders. Ze had wel een paar foutjes gemaakt maar ondanks de omstandigheden was ik zeer tevreden.
Dus Stijn nam Beau mee en ik bleef daar ter plaatse wachten totdat Lily moest lopen.
Dan begon de pech weer, de ene haasbreuk na de andere en dan eens de quad dat niet werkte. Lily werd moe en natuurlijk had ze ook honger want het was al na half acht in de avond. Toen we uiteindelijk in de paddock mochten had ik gelukkig nog een leuk gesprek met een Slowaakse die, ongelooflijk maar waar, Engels sprak. We hoopte beide dat er geen haasbreuk of iets dergelijk zou gebeuren. Het was zover ze mochten starten en dit was om 20.30u en wat een prachtige rit van ons Lily. Ze had het zeker niet gemakkelijk want het begon donker te worden . Zo snel mogelijk naar de mobilhome zodat ze kon gaan rusten. Eten wou ze op dat moment niet doen. Ik en Stijn zijn dan naar de prijsuitreiking gegaan en Beau moest natuurlijk mee maar op dat moment ben je absoluut niet zeker of je erbij bent. Het was bang afwachten eerst de andere rassen en dan uiteindelijk de resultaten van de whippet teven.
Ondertussen was het al pikdonker en de regen viel gretig naar beneden.
Wat een verrassing Beau had de derde plaats van de 72 deelgenomen honden. Een mooie bronzen medaille, we zijn zo fier en trots op haar prestatie. De hond waar ze mee gelopen had heeft gewonnen maar met slechts één puntje verschil.
We zijn ook zeer trots op Lily haar prestatie want ze stond na de eerste rit op de 60ste plaats maar na de tweede rit had ze de 27ste plaats. Dus eventjes 33 plaatsen goed gemaakt. We zijn doodmoe maar heel gelukkig teruggekeerd en hebben dan nog een weekje genoten van het prachtige weer in Tsjechië. Dit was een evenement dat we niet snel zullen vergeten.
Meer leuke foto’s overal op Facebook en bij Pictostijn.
De volledige resultaten vindt u hier